Gisteren had ik met een vriendin een mooi gesprek. Ik wil starten met mijn eigen praktijk voor coaching en counseling en zij heeft een bloeiende praktijk. en toch was ons gesprek niet doelmatig maar meer een wandeling door een tuin die we delen, wetend dat je het als coach niet altijd weet maar dat je meewandelt en geeft vanuit je hart wat je bij te dragen hebt en dat het en samenspel is. Prachtige momenten van herkenning en kunnen ontvangen en geven.
Vervolgens rijd ik naar huis, nog denkend aan dat het vaak zo is dat iets komt als je het nodig hebt. en als ik nu één ding nodig heb is tijd om te gaan doen wat ik nu voel dat moet gebeuren, ik moet ruimte gaan maken. Physiek heb ik die ruimte al, maar geestelijk vraagt het ook aandacht en ik moet het delen, uitnodigen, me laten kennen. Dus ik neem me voor te gaan plannen.
Als ik thuis kom hebben we het over de aankomende hemelvaart en het weekend en ineens begrijp ik dat mijn lief vrijdag gewoon gaat werken. Dat we helemaal niet gezellig samen de dag door gaan brengen.
Ik schiet in de lach. Was ik op zoek naar tijd? Het is al geregeld!
En nu Noblesse Oblige, vrijdag ga ik starten met schrijven van mijn website en uitvogelen hoe je dat überhaupt doet, ik ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten